tessanaarfrankrijk.reismee.nl

7. Laatste keer

Het is inmiddels zondag 5 augustus en dat betekent dat het er nu écht bijna op zit. Julia is inmiddels Anne geworden en vanaf morgen staan zij en Esther er alleen voor. Vandaag zijn we nog met z'n drieën naar het meertje geweest, waar de glijbaan dit keer wel open was. Die kan ik dus ook van m'n bucketlist afstrepen. Voor de rest stond deze week vooral in het teken van alles voor de laatste keer doen. Laatste keer kinderdisco, pannenkoeken bakken, afwassen, bier tappen met een verschrikkelijke tap, de hond uitlaten, .... Afgelopen week was zo ook mijn laatste speurtocht waar het altijd een opdracht is om bij Marcel aan de bar vogelgeluiden te herkennen. Hij vindt het vooral belangrijk dat iedereen naar huis gaat met het geluid van de Turkse Tortel (roe koe koe) in zijn hoofd. Helaas vinden sommige kinderen echter andere dingen interessanter als ze aan de bar hangen. Onbekend (6+) tegen andere 6+ jarige: "zag je dat?? Er staat sex op de menukaart!!" Inmiddels heb ik ook mijn laatste sex 'on the beach' gedronken (thanks marijn ze waren heerlijk). Vijf weken is toch lang blijkt uit het feit dat ik -zelfs ik- verkleurd ben!! Niet bruin hoor, gebroken wit laten we het maar noemen. En het is ook te lang om Max te missen die ik nu toch wel graag weer even wil knuffelen, maar gelukkig kan dat morgen weer voor de eerste keer. Nog 3 dagen samen Parijs en dan is het alweer voorbij. A bientôt!

Kusjes uit Frankrijk

6. Wedstrijdverslag

Nadat een klein half uurtje animatie er weer op zat riepen de jongens "We willen voetballen!! Jongens tegen de meisjes!" De meisjes waren bij de eerste klanken van het woord "voetbal" alweer richting het zwembad gesprint, want voetbal zit er voor hen niet in. Dus het was de taak van Julia, Esther en ik (aka het animatie team) om de eer van de meisjes hoog te houden. De wedstrijd begon na een "3, 2, 1 GO". Bijna gelijk na het startsein werd er geschreeuwd om een handsbal door Esther. Hoewel Esther niet eens in de buurt van de bal was, volgde logischerwijs een penalty. Gelukkig werd deze gestopt door Julia. Maar na een paar minuten had Mats (5) Julia gevloerd, waardoor Sverre (6) scoorde. Mats: "We hebben gescoord omdat ik haar op de grond heb geduwd met mijn sterke rechte arm!" (Daar komt nog bij dat Mats z'n opa wel sterker én ouder is dan iedereen, dat je het maar weet). Julia probeerde er nog een gele kaart uit te slepen, maar dat zat er niet in. Wat daarbij waarschijnlijk vooral een rol speelde was het ontbreken van een onpartijdige scheidsrechter. Máár het bleef spannend, al snel volgde de 1-1. De keepers werden gewisseld aan beide kanten. Julia op doel bleek een slechte keus, Julia in het veld een nog slechtere. Dus die wissel werd snel weer ongedaan gemaakt. Aan de 2-1 was niet te ontkomen. Er volgde een eigen doelpunt van Sverre, maar, aldus Sverre: "Nee we doen niet met eigen doelpunt." Snel daar achter aan volgde een handsbal van Stijn (6), die vervolgens de bal oppakte en hem in ons doel gooide. Een discussiepuntje, mocht dit gewoon? Het begin van een regenbui betekende het einde van de wedstrijd. Het feit dat we verloren hebben, hebben we nog precies één dag aan moeten horen. Toen brak zaterdag wisseldag weer aan, wat een emotioneel afscheid van het grootste deel van de tegenpartij betekende.

Kusjes uit Frankrijk

5. Lief

Inmiddels is het nog minder dan 10 nachtjes slapen voor ik weer op de trein stap naar Parijs. Esther is maandag aangekomen wat betekent dat we nu bestaan uit een driekoppig animatie team. Na de kinderdisco vroeg Marcel (camping eigenaar): "hebben jullie er al over gedacht om een groep te beginnen?" Verder betekent een extra persoon vooral nog minder werk dan we al hadden en dus nog meer vakantie vieren. Ik zit dit nu te typen op een muurtje naast de eendenvijver mét baby eenden. Heel lief. Nou ja, volgens de meeste mensen. Julia heeft een vogelfobie. Maar op een avond stond ze al een kwartier bij de eendenvijver te kijken en kwamen er verschillende "oeeh" en "aawh" geluiden vanuit haar kant en vervolgens een "jongens er is een baby eend!!" Esther, nietsvermoedend en vol enthousiasme: "is-ie lief?" Julia: "nee natuurlijk niet, het is een eend." Over lief gesproken, de kindjes zien er allemaal super lief en onschuldig uit, maar dat zijn ze niet altijd... Evan (5): "De persoon die nu op de skelter zit hak ik morgen in duizend stukken met een reuzezwaard." Lief.

Kusjes uit Frankrijk

4. Animatie

Zondag betekent vrij in Frankrijk, zelfs op de Nederlandse camping. Dat betekent ook dat mijn eerste volle week hier er nu op zit. De camping is kleinschalig in alle opzichten, dus ook in de animatie. Afgelopen week (en waarschijnlijk is dat de komende weken ongeveer hetzelfde) bestond de animatie uit een disco, pannenkoeken, een speurtocht, boogschieten, vlaggetjes knutselen en zelfs de hond uitlaten telde als animatie. Maar de kinders vinden alles prima en vermaken zich volgens mij erg goed. Aan het begin zijn Tessa en Julia van de animatie nog al eng, maar na een week vinden ze ons toch wel lief. Het is dus het leukst als families langer dan één week blijven, want dan komen de kinders echt met goede verhalen (die afhankelijk van de leeftijd niet allemaal helemaal te begrijpen zijn). Zo speelt de hond van de oma van Sym en Reyer in een film en was Tijn afgelopen zaterdag jarig op de camping en al 4 jaar geworden (wat hij de week daar voorafgaand minstens zeven keer verteld heeft). Tijdens het uitlaten van de hond kwam zo ook Remon (6) me een raadsel vertellen. - het is groen en het skiet van de berg; een skiwi! - Die kende ik al. Van zijn volgende 5 raadsels wist ik het antwoord ook. Dat was niet leuk natuurlijk. Toen vertelde hij maar een mopje (hij komt uit België), want zo zei hij, dat kon ik niet raden. Hij begon te vertellen, maar naar de eerste zin verklapte ik het einde al. - nee oma, want alles wat op de grond ligt is vies - Remon: "heb jij soms een moppenboek ofzo dat je die allemaal al kent???"

Kusjes uit Frankrijk

3. Gelukkig

Zaterdag wisseldag! Ik heb alweer afscheid moeten nemen van mijn eerste nieuwe vriendjes. Gelukkig zijn daarvoor in de plaats een heleboel nieuwe kinders aangekomen van wie ik natuurlijk allemaal weer de naam uit m'n hoofd moet leren. "Gelukkig" zijn er drie van elke naam óf hebben ze een naam waarbij je bij de eerste zeven keer nog niet begrijpt hoe je het nou uitspreekt. Gelukkig zitten ook deze kinderen vol wijsheden. Saar (3 of 5) (daar zijn er namelijk ook twee van): "Als je wil gaan zwemmen moet je van te voren plassen want je mag niet in het zwembad plassen."

Kusjes uit Frankrijk

2. Even wennen

Laat ik maar beginnen met de plek waar ik het meest kom. De plek waar je ieder moment van de dag een gezellig praatje kan maken. De plek waar je even af kan koelen als het écht te warm wordt. En de plek waar je iedere keer moet oppassen dat je niet de wc in loopt waar al een kind zit te plassen... Het sanitairgebouw.
Ik was ervan op de hoogte dat kinderen de wc deur niet op slot doen -doe ik zelf soms nog steeds niet- maar ik wist niet dat zelfs zo'n draaislot al te veel gevraagd is. Ik ben nu namelijk al 3 keer bij een kind onverwachts en onbedoeld op toilet-bezoek geweest. Echter ligt het niet altijd aan het slot zelf, maar ook aan de algemene kennis van de kinderen die er op zitten... Sym (5): "Papa als ik deze op slot draai kan er niemand meer in." Papa: "Ehhhh ja Sym, dat is de bedoeling van een WC-deur..." Voor een leuk verhaal moet je dus zeker in het sanitairgebouw zijn, maar het verdere gebruik ervan is nog even wennen, net als eigenlijk alles hier.

Kusjes uit Frankrijk

1. Blogue

Bonjour. Je m'appelle Tessa en tot zo ver mijn Franse talenkennis. Op het moment ben ik 5 weken in Frankrijk aan het werk op een camping. Omdat sommige van jullie vast benieuwd zijn hoe het met me gaat maar ik geen zin heb om 17 keer hetzelfde verhaal te vertellen, de verbinding hier niet altijd even sterk is en ik best wel wat tijd over heb om lekkere lulverhaaltjes (ik kan op de camping natuurlijk niet -zo veel- scheldwoorden gebruiken dus dat moet maar hier) te schrijven, heb ik deze blogue (dit klinkt meer Frans) aangemaakt. Ik heb geen idee hoe vaak ik hier iets plaats en geen idee of iemand het überhaupt leest, maarja: tijdverdrijf. Sommige verhalen zullen kort zijn en sommige lang, maar dat zie je vanzelf.

Kusjes uit Frankrijk

PS. goeie smoes voor alle spelfouten: ik typ op mijn mobiel want mijn laptop ligt thuis, vandaar.