Nadat een klein half uurtje animatie er weer op zat riepen de jongens "We willen voetballen!! Jongens tegen de meisjes!" De meisjes waren bij de eerste klanken van het woord "voetbal" alweer richting het zwembad gesprint, want voetbal zit er voor hen niet in. Dus het was de taak van Julia, Esther en ik (aka het animatie team) om de eer van de meisjes hoog te houden. De wedstrijd begon na een "3, 2, 1 GO". Bijna gelijk na het startsein werd er geschreeuwd om een handsbal door Esther. Hoewel Esther niet eens in de buurt van de bal was, volgde logischerwijs een penalty. Gelukkig werd deze gestopt door Julia. Maar na een paar minuten had Mats (5) Julia gevloerd, waardoor Sverre (6) scoorde. Mats: "We hebben gescoord omdat ik haar op de grond heb geduwd met mijn sterke rechte arm!" (Daar komt nog bij dat Mats z'n opa wel sterker én ouder is dan iedereen, dat je het maar weet). Julia probeerde er nog een gele kaart uit te slepen, maar dat zat er niet in. Wat daarbij waarschijnlijk vooral een rol speelde was het ontbreken van een onpartijdige scheidsrechter. Máár het bleef spannend, al snel volgde de 1-1. De keepers werden gewisseld aan beide kanten. Julia op doel bleek een slechte keus, Julia in het veld een nog slechtere. Dus die wissel werd snel weer ongedaan gemaakt. Aan de 2-1 was niet te ontkomen. Er volgde een eigen doelpunt van Sverre, maar, aldus Sverre: "Nee we doen niet met eigen doelpunt." Snel daar achter aan volgde een handsbal van Stijn (6), die vervolgens de bal oppakte en hem in ons doel gooide. Een discussiepuntje, mocht dit gewoon? Het begin van een regenbui betekende het einde van de wedstrijd. Het feit dat we verloren hebben, hebben we nog precies één dag aan moeten horen. Toen brak zaterdag wisseldag weer aan, wat een emotioneel afscheid van het grootste deel van de tegenpartij betekende.

Kusjes uit Frankrijk